sözlerim kalakaldı dilimde. yoruldum duvarlara toslamaktan. ben mi bu kadar körüm yoksa duvarlar mı görünmez anlamıyorum.
kayboluyorum sanki. bir ip bağlamışlar elime ucunu görmüyorum. çektikçe kalbim acıyor. nefesim kesiliyor zor zamanlarda.
ölsem diyorum.. sonra vazgeçiyorum. ölmek değil çözüm aslında yok olmak lazım. hiç var olmamış gibi kaybolmak bir anda. arkamdan kimse üzülmeden, kimse beni özlemeden...
güneşe ermek istiyorum. yanmak istiyorum. içimdeki ateş ya söner korkudan ya da güneşle bir olur kül eder beni.
öyle sahipsiz ki hislerim. ne hissediyorum ben de karıştırdım artık. offff uyumak istiyorum. uyumak ve asla uyanmamak.
5 yorum:
bunlari gecen hafta ben de nasil derinden hissiyordum bilemezsin. Bu duygularimi yazmayi da cok kez denedim ama blogda bi sorun vardi,gitmedi bi turlu yazdiklarim.
Gecen hafta ne kadar cok istedim ben de boyle senin gibi haykirmayi ,ne kadar cok.
uyumak istiyordum
asla uyanmamak
yok olmak
ama simdi hislerim bu sekilde degil neyseki :)
yok olmak istemiyorum boyle hemen.
daha yapacak cok seyim var :)
uyumak niye disarda hayat varken:)
nereye boyle ;)
bu duygudurum düzensizliklerim ne olacak bilmiyorum.
bir çok neşeliyim bir böyle dipte..
bugün nasılım??? korkuyorum. cumaya toplantım var, sunumumu hazırlamaya başlamadım, başlayamadım.
Allahım bana bir ilham gönder. İlk cümleyi kursam arkası gelecek ama.....
uyumaaaaaaa.. her gün güneş doğar yeter ki açık olsun perdelerr ve gözlerin :) (anladın sen)
her fırtınanın ardından güneş dogar ve eger şanslıysan o muhteşem gök kuşagını görebilirsin kimse hergün gök kuşagı görmez ama unutma hergün yagmur ve fırtına yoktur :)
bak ,
karanlıklarda haykırmışsın önce sende ... çığlıkların hala burda.
karanlıklardan geçmeden gelinmiyor aydınlığa işte...
Yorum Gönder