bir masal yazsam, bir küçük tırtıl varmış diye başlayan.. koşmaktan yorulmayan bir tırtıl.
tırtılın hayallerini, umutlarını anlatsam sonra. bunların arasına üzüntülerini, kırılan ümitlerini de eklesem. en çok hangisi akılda kalır??
ya da kısa yoldan tırtıl "yaşıyor" desem... herkes gibi...
en çok korktuğu başına geliyor, en çok istediği gerçekleşmiyor.
ama o nefes alıyor. içinde büyüyen boşluğa inat bir şeylerin parçası olmaya, birileri için değerli olmaya gayret ediyor.
yüzü gülüyor, içi sızlıyor. gözyaşlarını akıtmıyor artık. hissizleşiyor belki de.
sonra bir gün bir bakıyor çok ama çok mutlu. yüzüne ışıkla bakan bir çift göz var karşısında. hevesleniyor, neşeleniyor...
dedim ya tırtıl yaşıyor...
kelebeklere özenen bir tırtıl... kaybolmuş bir kız çocuğu...
