bakmamaya gayret ettiğim, baktıkça içimi acıtan, yağmurlar yağdıran ama yine de beni mutlu eden bir sandık.
bugün bakmış bulundum.
yıllar öncesine döndüm.
tozlu raflardan bunları indirdim.
bu kaçıncı başlangıç...
sözlerim tükenmiş adeta...
tüm güzel cümleleri ben seninle kurmuşum.
şimdi içimde bir sevgin kalmış bir de yıllanmış hasretin.
zaman akıp gidiyor, susuşlarım uzadı yokluğundan beri.
ben gözlerinle konuşurdum, anlardın beni ya da ben öyle sanırdım.
şimdi yoksun, neşem kalmadı.
hüzün kovan kuşumdun benim, uçup gittin.
işte, bir yaş daha büyüdün, bensiz geçecek yeni bir yaşa adım attın.
sana kutlamalar yapacaktım, sevinç saçacaktım ama olmuyor.
tadı yok ki sensiz hiçbir şeyin.
huzurum yok ki benim sen yanımda değilken....
***********************************************************************
çok oldu sesini duymayalı.
nasıl dayanıyorum bu sessizliğe ben de bilmiyorum.
gün de saymıyorum artık.
sen gideli kaç asır geçti, gözümün yollara dalıp gideceği daha kaç asır var...
gelsen neler değişir?
ben değişir miyim?
tamamlanır mı içimdeki boşluk?
aramaz olur mu gözlerim sağda solda senden kalan bir parçayı?
az kaldı biliyorum.
değişecek bir şeyler içimde.
belki hiç hoşuma gitmeyen şeyler olacak sen gelince...
yine hayallerim yıkılacak...
olsun...
sen gel...
bu bana yeter...
2 yorum:
eskileri canlandırmak insanın içini acıtmaz mı çok?..
ben o sandığı açmaya hiç cesaret edemedim :(
O sandığı açmak beni de düşündürür, hani hayallerinle süslediğin sonra da sandığa kaldırdığın, bir gün raftan indirirsin sonra bakmışsın ki o da ne o hayallerin hepsi çoktan imkansız olmuş :(
Dilerim bundan sonraki yıllarda sandığımızda hep güzel hatıralar birikir, böylece o sandığı açtığımızda yüzümüzde gülücükler, yağan yağmurlar da yaz yağmurları olur yanında tebessüm içeren.
Canım ne güzel yazmışsın her ne kadar acı veriyor olsa da sanırım olgunluk aşaması bu acı veren kısmı.
sevgiler ve de öpücükler.
Yorum Gönder